از بس فـرشـتـه است گـذر جـای نـدارد            جـبــریـل سـر آورده و پـر جـای نـدارد

بــنــد آمـده ایـن راه دگــر جــای نــدارد            بـا دخـتــر بـابـا کـه پـسـر جــای نـدارد

امشب شب عشق است، شب مادر باباست

با قبـله بگو قـبلـۀ ما حضرت زهـراست

بالاتر از آن خط کـــه نوشتند تو هستی            مدحی که نخواندند و نگـفـتـند تو هستی

با نـقـطـۀ با، نـقـطـۀ پـیــوند تو هـسـتی            آیــیــنــه قــدی خــداونــد تــو هـــستــی

چـیـزی بـه جـز از نـور خـداوند نداری

ســوگنـــد خـدا گـــفت که مانـنـد نداری

بانوچه شگفت است هبوطی که توداری            قدراست چه قدری ملکوتی که تو داری

صد رشته قنات است قنوتی که تو داری            آرامـش دریـاست سکـوتی که تو داری

دریایِ علی غیرت طوفانی ات عشق است

ای مرد ترین مرد، رجزخوانی ات عشق است

عزم مـن و تـو جـزم شد و کارگر افتاد            دشمن به عقب رفته و از پشت سر افتاد

تـا پـای فــشردیــم از عــالم سپـر افـتـاد            بـا آلِ عــلی هـــرکه در افـتـاد وَر افتاد

مــا سـخـرۀ سخـتـیـم که از باد نـلـرزیم

ایـــن درس بــه مــا مادر ما داد نلرزیم

هــرجـا که بلند است به زیر قدم ماست            برهرچه سه تیغ است شکوه عَلَمِ ماست

هربیش که دارند در این پهنه کَمِ ماست            موجــیم کــه آســـودگی مـا عَـدَم ماست

ما درس جـز از محضر اسلام نـگـیریم

مـــا زنــده بــه آنـــیم کـه آرام نـگـیـریم

هــر بـادِ مـخـالف شده جـوشن به تنِ ما            هــر تــیر تـــوان داد بـــه بـرخاستنِ ما

با مــاست همیشــه نفــسِ بت شــکن ما            در ســایــۀ زهـــراست تـمـام وطـن مـا

این خصم زبون است اگر بد دهنی کرد

وین سیرۀ زهراست که دشمن شکنی کرد

جایی که ملک چشم کشد گرد محال است            بـــا نام شـــفا پرور تو درد محال است

جزشیرخدا گرد تو یک مردمحال است            رفتی و جز از تو همان درد محال است

با تیغ به تـو تکیـــه کنــد شـــیر خداوند

ای خطبه ی تــو غیرت شمشیر خداوند

از روز ازل هــر تـپـشت یـاد علی بود            نَبْضَت،ضربـانت، نفـست نـاد عـلی بود

ایــن هشـت فـلک فـاطمه آباد عـلی بود            خانم هـمۀ حـــرف تو فـریـاد عـلـی بود

میـلاد تــو و بــاز نمــک گـیـر غـدیـریم

از توسـت که مانند تو درگـیـر غـدیـریم